ငါ့အိပ္ရာေဘးမွာပိရမစ္တစ္ခု႐ွိတယ္
ငါ့အိပ္ရာေဘးမွာပိရမစ္တစ္ခု႐ွိတယ္။
ငါအိပ္ရင္းနဲ႔ လမ္းထေလွ်ာက္တဲ့အခါ ပိရမစ္ေပၚတက္သြားေလ့႐ွိတယ္
(လို႔သူမ်ားေတြကေျပာတယ္)။ ပိရမစ္ေပၚတက္ရတာဘယ္လိုခံစားမႈမ်ိဳးလည္းဆိုတာ
ငါမမွတ္မိပါဘူး။ ထံုးျဖဴသုတ္အုတ္ဂူေပၚတက္ေဆာ့ရတာနဲ႔ေတာ့ တူမွာမဟုတ္။
ပိရမစ္ကသိပ္ကိုထြားက်ိဳင္းခန္႔ျငားလြန္းေတာ့
သူ႔ေနာက္ကြယ္မွာထိုင္ေနတဲ့ေသျခင္းတရားကို သတိမျပဳမိႏိုင္ပါဘူး။
ငါအႀကိမ္ႀကိမ္ႀကိဳးစားခဲ့ပါတယ္။ ငါအိပ္ရင္းလမ္းထေလွ်ာက္တဲ့အခါ
အိပ္မက္ကႏိုးလာဖို႔၊ ငါ့အာရံုကိုလာတိုးေ၀ွ႔သမွ်ကိုမွတ္သားထားလိုက္ဖို႔။
မရခဲ့ပါဘူး။ ဘယ္လိုႀကိဳးစားႀကိဳးစားမရခဲ့ပါဘူး။(အဲ့လိုကိစၥေတြ႐ွိပါတယ္။)
ငါတို႔ရဲ႕ဂ်ာစီေတြသာေဟာင္းႏြမ္းသြားမယ္ ျမက္ခင္းရဲ႕အစိမ္းဓာတ္က
အျမဲသစ္လြင္ေတာက္ပေနတာမ်ိဳးေပါ့။ မဆိုင္တာေတြျဖတ္ေျပာတာမထင္ပါနဲ႔။
ငါဆိုလိုတာက သဘာ၀ဟာအျမဲအႏိုင္ရမယ္ ဆိုတာ။ သဘာ၀လြန္အျဖစ္အပ်က္ေတြဟာလည္း
သဘာ၀တစ္ခုပဲဆိုတာ။ အိပ္ေနတုန္းမွာေတာင္လုပ္လို႔ရတဲ့ကိစၥေတြကို
ႏိုးေနခ်ိန္မွာလုပ္ဖို႔အလွည့္မေပးျဖစ္ၾကတာ။ အမွန္ေတာ့ငါေျပာခ်င္တာအဲ့ဒါပါ။
အဲဒါေတြကိုေျပာခ်င္ေနတယ္ဆိုတာလည္း ငါ့ဘာသာမေသခ်ာ။ ပိရမစ္ဆီက
သီခ်င္းသံလိုလုိ ငိုသံလိုလို ပု၀ါျဖဴလြင့္လာတာလိုလို မံမီ႐ုပ္ရဲ႕မ်က္ခြံက
႐ုတ္တရက္ပြင့္လာတာလိုလို။ ဒီလိုေမးခြန္းေတြငါျပန္မေျဖတတ္တာခြင့္လႊတ္ပါ။
၀ိညာဥ္ထြက္ေပါက္ထဲလေရာင္ကထိုး၀င္သြား။ ေလနဲ႔အတူ
လေရာင္ကိုပါငါ႐ွဴသြင္းမိသြား။ အိပ္စက္ျခင္းကိုစြန္႔လႊတ္ဖို႔မေတြးမိပါဘူး။
အခ်ိန္တန္ရင္ငါဟာ ငါ့အလိုမပါဘဲ ဒီပိရမစ္ကိုတက္လာရဦးမွာပဲ။
ငါ့ေအာင္ျမင္မႈကိုငါမျမင္ရေပမယ့္ ဂုဏ္ယူေနဦးမွာပဲ။ `ပိရမစ္ႀကီး
ေျခဖ၀ါးေအာက္´ ဆိုတာငါ့လက္သံုးေဆာင္ပုဒ္ျဖစ္ေၾကာင္း အင္တာဗ်ဴးေတြမွာ
ေျဖႏိုင္လာမွာပဲ။ ငါ့ကိုေလွာင္ေျပာင္ခ်င္တယ္ဆိုရင္လည္း
ကိုယ္ခ်င္းစာတတ္သြားမွာပါ။ အေႏွးနဲ႔အျမန္ဆိုသလို မင္းတို႔အိပ္ရာေဘးမွာ
ပိရမစ္တစ္ခုေပၚေပါက္လာဦးမွာပါ။ တခါတခါ ကိုယ့္လက္ရဲ႕တို႔ထိမႈက
သိပ္ႏူးညံ့ၿပီးသိမ္ေမြ႕လြန္းေတာ့ ကိုယ္ Like လုပ္တာကို
သူတို႔မသိတာျဖစ္မွာပါ။
မွဴးေန၀န္း
No comments:
Post a Comment