ျဖစ္စဥ္ျပအေရးအသား
တံခါးကိုဆြဲပိတ္။ အခန္းထဲမွာေသာ့ေမ့က်န္။ ျပဴတင္းေပါက္ကေန ေက်ာ္တက္။ အထဲကို ျပန္၀င္ေသာ့ကိုယူ။ ျပဴတင္းတံခါးကို ျပန္ပိတ္။
တံခါးကိုဖြင့္ျပီးထြက္။ အထဲမွာ လက္ဆြဲအိတ္က က်န္ခဲ့။ တံခါးကိုေသာ့နဲ႕ျပန္ဖြင့္။ ျပန္၀င္ျပီး လဲက်ေနတဲ့ လက္ဆြဲအိတ္ကို ကုန္းေကာက္ယူ အကၤ် ီအိတ္ထဲက ဖုန္းက ေလွ်ာျပီးထြက္က်။ ခြက္ခနဲပဲ။ အလန္႕တၾကားစမ္းသပ္ၾကည့္။ power ကမလာေတာ့။ လက္ပတ္နာရီကို တစ္ခ်က္ၾကည့္ရင္း စားပြဲေပၚျပန္ထိုင္။ ေမွာင္ေန ။ မီးအုပ္ေဆာင္းဖြင့္ျပီး ဖုန္းကာဗာကိုဆြဲဖြင့္။ ဘက္ထရီကို ျဖဳတ္။
ဟိုကလိ ဒီကလိလုပ္။ ျပန္တပ္။ power ဖြင့္ေတာ့ျပန္လာ။ အိုေကျပီ။ လက္ဆြဲအိတ္ကို မေမ့မေလ်ာ့ ဆြဲျပီး အျပင္ထြက္။ ေဟာ မီးအုပ္ေဆာင္းကို ပိတ္ဖို႕ေမ့ျပန္ျပီ။ အၾကာၾကီးထြန္းမထားခဲ့ခ်င္ဘူး။ အထဲျပန္၀င္။ မီးပိတ္။ စိတ္ထဲေသခ်ာသြားေအာင္ မီးဖိုထဲ၀င္ျပီး အကုန္ျပန္စစ္။ ေရပိုက္ေခါင္းေတြကို ေသခ်ာၾကပ္။ မီးခံေသတၱာကို ေဆာင့္ဆြဲၾကည့္။ စိတ္ေက်နပ္စြာ သက္ျပင္းမႈတ္ထုတ္ရင္း အျပင္ျပန္ထြက္။ ထြက္မလို႕ဆဲဆဲမွာ မွန္ၾကည့္ဖို႕စိတ္ကူးရ။ ေခါင္းကို ပိရိေနေအာင္ျပန္ျဖီး။ နက္ကတိုင္ကို ေသခ်ာစည္း။ ပါးစပ္ကို လက္၀ါးနဲ႕ ကာျပီး ဟား .. ဟား .. လို႕လုပ္ၾကည့္။ စပေရးနည္းနည္းထပ္ျဖန္း ။ ေျခဖ်ားဆတ္ခနဲေထာက္ျပီး ရင္ေကာ့ျပံဳး။ တံခါးကို ေျဖးညွင္းစြာပိတ္။ အေပၚက CCTV ကင္မရာမွန္ကို အ၀တ္စနဲ႕ ဖုန္သုတ္လိုက္။ လက္ဆြဲအိတ္ကို ဘယ္လက္မွာကိုင္ ညာလက္ကို ဟန္ပါပါလႊဲျပီး လမ္းေလွ်ာက္။ ရာသီဥတု သာယာ။ အပူခ်ိန္ ၂၅ ဒီဂရီစင္တီဂရိတ္။ ကမ္းနားလမ္းကိုျဖတ္ေလွ်ာက္။ ရြက္သေဘၤာေတြကို ေငးေမာ။ ဟိုးမွာ တံတားေဟာင္းၾကီး။ တံတားေဟာင္းေပၚမွာ တိတ္ဆိတ္စြာ စီးကရက္ဖြာရိႈက္။ တစ္လိပ္ကုန္သြား။ ျပံဳး။ ေနာက္တစ္လိပ္ထပ္ကုန္။ ပိုျပံဳးလာ။ ေသြးေၾကာေတြဟာ မီးခိုးေငြ႕ေတြလိုေပ်ာ့ေပ်ာင္းလာ။ တတိယ စီးကရက္ကို ဖြာရိႈက္။ စီးကရက္မီးဟာ တို၀င္လာ။ အစီခံကို ေရာက္လာ။ အစီခံဟာေလာင္ကၽြမ္းသြား။ သူကဖြာရိႈက္တုန္း။ အစီခံ ကုန္သြား။ သူ႕ႏႈတ္ခမ္းကိုမီးစြဲကာ ကၽြမ္းေလာင္။ ႏႈတ္ခမ္းကိုေလာင္ျပီး ႏွာေခါင္း။ ျပီးေတာ့မ်က္စိ။ မ်က္ႏွာျပင္တစ္ခုလံုး တေငြ႕ေငြ႕ေလာင္။ ျပီးေတာ့ တစ္ကိုယ္လံုးေလာင္။ သူ႕တစ္ကိုယ္လံုးျပာေတြျဖစ္သြား။သူ႕ကိုယ္သူ ျပာေတြေတာက္ခ်လိုက္။
ေလတစ္ခ်က္ ေ၀့တိုက္။ ျပာေတြ ျမစ္ထဲကိုလြင့္ပါသြား။ ျမစ္ေရနဲ႕စီးေမ်ာသြား။ ျမစ္ေရဟာ ေနာက္က်ိစြာ စီးဆင္းသြား။ ျမစ္အဆံုးမွာ ..
ျမစ္အဆံုးမွာ .. ပင္လယ္မရွိဘူး။ ျပာပံုၾကီး။
မွဴးေန၀န္း
တံခါးကိုဆြဲပိတ္။ အခန္းထဲမွာေသာ့ေမ့က်န္။ ျပဴတင္းေပါက္ကေန ေက်ာ္တက္။ အထဲကို ျပန္၀င္ေသာ့ကိုယူ။ ျပဴတင္းတံခါးကို ျပန္ပိတ္။
တံခါးကိုဖြင့္ျပီးထြက္။ အထဲမွာ လက္ဆြဲအိတ္က က်န္ခဲ့။ တံခါးကိုေသာ့နဲ႕ျပန္ဖြင့္။ ျပန္၀င္ျပီး လဲက်ေနတဲ့ လက္ဆြဲအိတ္ကို ကုန္းေကာက္ယူ အကၤ် ီအိတ္ထဲက ဖုန္းက ေလွ်ာျပီးထြက္က်။ ခြက္ခနဲပဲ။ အလန္႕တၾကားစမ္းသပ္ၾကည့္။ power ကမလာေတာ့။ လက္ပတ္နာရီကို တစ္ခ်က္ၾကည့္ရင္း စားပြဲေပၚျပန္ထိုင္။ ေမွာင္ေန ။ မီးအုပ္ေဆာင္းဖြင့္ျပီး ဖုန္းကာဗာကိုဆြဲဖြင့္။ ဘက္ထရီကို ျဖဳတ္။
ဟိုကလိ ဒီကလိလုပ္။ ျပန္တပ္။ power ဖြင့္ေတာ့ျပန္လာ။ အိုေကျပီ။ လက္ဆြဲအိတ္ကို မေမ့မေလ်ာ့ ဆြဲျပီး အျပင္ထြက္။ ေဟာ မီးအုပ္ေဆာင္းကို ပိတ္ဖို႕ေမ့ျပန္ျပီ။ အၾကာၾကီးထြန္းမထားခဲ့ခ်င္ဘူး။ အထဲျပန္၀င္။ မီးပိတ္။ စိတ္ထဲေသခ်ာသြားေအာင္ မီးဖိုထဲ၀င္ျပီး အကုန္ျပန္စစ္။ ေရပိုက္ေခါင္းေတြကို ေသခ်ာၾကပ္။ မီးခံေသတၱာကို ေဆာင့္ဆြဲၾကည့္။ စိတ္ေက်နပ္စြာ သက္ျပင္းမႈတ္ထုတ္ရင္း အျပင္ျပန္ထြက္။ ထြက္မလို႕ဆဲဆဲမွာ မွန္ၾကည့္ဖို႕စိတ္ကူးရ။ ေခါင္းကို ပိရိေနေအာင္ျပန္ျဖီး။ နက္ကတိုင္ကို ေသခ်ာစည္း။ ပါးစပ္ကို လက္၀ါးနဲ႕ ကာျပီး ဟား .. ဟား .. လို႕လုပ္ၾကည့္။ စပေရးနည္းနည္းထပ္ျဖန္း ။ ေျခဖ်ားဆတ္ခနဲေထာက္ျပီး ရင္ေကာ့ျပံဳး။ တံခါးကို ေျဖးညွင္းစြာပိတ္။ အေပၚက CCTV ကင္မရာမွန္ကို အ၀တ္စနဲ႕ ဖုန္သုတ္လိုက္။ လက္ဆြဲအိတ္ကို ဘယ္လက္မွာကိုင္ ညာလက္ကို ဟန္ပါပါလႊဲျပီး လမ္းေလွ်ာက္။ ရာသီဥတု သာယာ။ အပူခ်ိန္ ၂၅ ဒီဂရီစင္တီဂရိတ္။ ကမ္းနားလမ္းကိုျဖတ္ေလွ်ာက္။ ရြက္သေဘၤာေတြကို ေငးေမာ။ ဟိုးမွာ တံတားေဟာင္းၾကီး။ တံတားေဟာင္းေပၚမွာ တိတ္ဆိတ္စြာ စီးကရက္ဖြာရိႈက္။ တစ္လိပ္ကုန္သြား။ ျပံဳး။ ေနာက္တစ္လိပ္ထပ္ကုန္။ ပိုျပံဳးလာ။ ေသြးေၾကာေတြဟာ မီးခိုးေငြ႕ေတြလိုေပ်ာ့ေပ်ာင္းလာ။ တတိယ စီးကရက္ကို ဖြာရိႈက္။ စီးကရက္မီးဟာ တို၀င္လာ။ အစီခံကို ေရာက္လာ။ အစီခံဟာေလာင္ကၽြမ္းသြား။ သူကဖြာရိႈက္တုန္း။ အစီခံ ကုန္သြား။ သူ႕ႏႈတ္ခမ္းကိုမီးစြဲကာ ကၽြမ္းေလာင္။ ႏႈတ္ခမ္းကိုေလာင္ျပီး ႏွာေခါင္း။ ျပီးေတာ့မ်က္စိ။ မ်က္ႏွာျပင္တစ္ခုလံုး တေငြ႕ေငြ႕ေလာင္။ ျပီးေတာ့ တစ္ကိုယ္လံုးေလာင္။ သူ႕တစ္ကိုယ္လံုးျပာေတြျဖစ္သြား။သူ႕ကိုယ္သူ ျပာေတြေတာက္ခ်လိုက္။
ေလတစ္ခ်က္ ေ၀့တိုက္။ ျပာေတြ ျမစ္ထဲကိုလြင့္ပါသြား။ ျမစ္ေရနဲ႕စီးေမ်ာသြား။ ျမစ္ေရဟာ ေနာက္က်ိစြာ စီးဆင္းသြား။ ျမစ္အဆံုးမွာ ..
ျမစ္အဆံုးမွာ .. ပင္လယ္မရွိဘူး။ ျပာပံုၾကီး။
မွဴးေန၀န္း
No comments:
Post a Comment